مگنتارها نوعی ستارهی متراکم نوترونی یا ستارهی مرده هستند که میدان مغناطیسی میلیونها برابر قویتر از هر آهنربایی بر روی زمین تولید میکنند. آنها هر ده ثانیه فلشهایی از اشعهی X همراه با انفجارهای گاه و بیگاه اشعهی گاما از خود ساطع میکنند. تا سال ۱۹۹۸ مگنتارها به عنوان دستهای مستقل از ستارگان طبقهبندی نشده بودند گرچه دو دهه پیش از آن، آنها را دیده بودیم. در مارس سال ۱۹۷۹ یعنی چند ماه پس از فرود موفق فضاپیما به جو زهره، به ترتیب ۹ فضاپیمای اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده، همچنین چندین رصدخانه تابشی هولناک از اشعهی گاما با انرژی که خورشید در طول هزار سال میتواند آزاد کند، ثبت کردند. این تابش حداقل صد مرتبه قویتر از هر تابش ستارهای است که تا آن زمان کشف شده بود. با توجه به اینکه اشعهی گاما با سرعت نور حرکت میکند در تشخیص این انفجار توسط ماهوارهی هلیوس که در مدار خورشید قرار داشت و باقی فضاپیماها فاصلهی زمانی به وجود آمد. این انفجار از باقی ماندهی یک ابرنواختر به نام N49 که ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح از بین رفته، و از میان ابر ماژلانی غول پیکری ساطع شده بود.
نظرات شما عزیزان:
چه جالب
موضوعات مرتبط: اجساد آسمانی